RODOSLOV RAKOVICI

JOVIĆ Stevanov RAKOVIĆ, imao je sina Vojislava (Voja), Sretena (Sreta), Vasa, Đorđija (Đoka) i jednu kćer – koja je bila udata u Orašcu. Neki potomci veruju da je imao i MOMIRA (što nije utvrđeno).
VOJISLAV (Vojo) Jovićev, imao je sinove: Milivoja, VLADIMIRA (Vlada), Budimira (Buda) i Ljubomira (Ljuba), te kćeri: Jelenu – udatu u Prčetiće, a ona ima dve kćeri: Malinu i još jednu. Druga Vojova kćer Draga – udata je u Derikonjiće, a ima šest sinova: Vasa, Mića, Miladina, Dobrivoja, Mila i još jednog.
MILIVOJE Vojov, sa suprugom Rajkom živi u Pribojskoj Banji. Tel. 033-56-408. Imaju sinove: Marka i Miloša, kao i kćeri: Milenu – udatu u Lazarevcu, Živanu – udatu u Beograd i Radovanku – udatu u Sloviće u selu Breza kod Priboja.
MARKO Milivojev, sa suprugom Milojkom živi u Pribojskoj Banji. Tel. 033-56-885. Imaju sina Žarka i kćer Vesnu – udatu u Guduriće u selu Kratovu. Ona ima dva sina: Nikolu i Nebojšu.
ŽARKO Markov, sa suprugom Kićom živi u Priboju. Imaju dva sina: MIROSLAVA i MIHAILA.
MILOŠ Milivojev, sa suprugom Radmilom (Radom) ima: Milanka i Zorana.
MILANKO Milošev, sa suprugom Milankom živi u selu Potpeć. Tel. 033-56-396. Imaju kćer Mariju – rođenu 1992. i sinove: NIKOLU i BRANKA – koji žive u Smederevu.
ZORAN Milošev, sa suprugom Željkom živi u Priboju. Imaju sina Stefana.
STEFAN Zoranov, je ne oženjen. Živi u Novom Sadu.
BUDIMIR (Budo) Vojislavljev – (Vojov), rođen je 1917. godine. Sa suprugom Petrom – koja je rodom od Pantovića iz Pavina Polja, živi u selu Potpeć kod Pribojske Banje. Tel. 033-56-611. Imaju sina Voja i četiri kćeri: Stajku – udatu u Miniće u selu Rutoše. Ona ima: Slavenka, Miladina, Nenada i Oliveru – udatu u Valjevu. Druga kćer Zdravka – udata u Derikonjiće, koja ima Ljilju – udatu u Prijoviće i Mirjanu – udatu u Pavloviće u Užicu. Treća kćer Mica – udata je za Slavka Bakića iz Štrbaca. Žive u Užicu i imaju: Miloša i Milku. Četvrta kćer Slava - mlada je umrla.
VOJO Budov, sa suprugom Jovankom živi u selu Potpeć kod Priboja. Tel. 033-56-611.Imaju dva sina: Ivicu i Stojana.
IVICA Vojov, sa suprugom Delivojkom ima sina BORISA i dve kćeri; Andrijanu i Anastasiju.
STOJAN Vojov, sa Dušicom ima kćerku Lidiju i sina PETRA.
ĐORĐIJE (ĐOKO) Jovićev RAKOVIĆ, sa suprugom Stanikom imao je četiri sina i dve kćeri: Vukoja, Radoslava, Tiosava, Milisava, Darinku – udatu u Pantoviće, koja ima sina Milisava i kćeri: Milisavu, Bojanu i Ljubinku. Druga Đokova kćer Radojka – udata je u Mladenoviće, a ima dva sina. Dušana i Radojla.
VUKOJE Đokov, sa Božanom ima sina Momira i kćeri: Stajku – udatu u Staniće, koja ima sina Milosava i kćerku Milenu i Ilinku – udatu u Vujiće u Topoli na Oplencu. Ona ima kćer Natašu.
MOMIR Vukojev, sa suprugom Stanikom (Canom) živi u Pribojskoj Banji. Tel. 033-56-886. Imaju sina Slavomira.
SLAVOMIR Momirov, sa suprugom Milenom živi u Pribojskoj Banji. Tel. 033-56-893. Imaju tri kćeri: Anu, Jelenu i Magdalenu.
RADOSLAV Đokov, sa suprugom Ankom ima dva sina: Radišu i Miliju.
RADIŠA Radoslavljev, sa Velinkom živi u Priboju. Tel. 033-53-225. Imaju kćer Grozdanu.
MILIJA Radoslavljev, sa suprugom Ranisavom živi u Pribojskoj Banji. Tel. 033-56-386. Imaju kćerku Radinu.
TIOSAV Đokov, sa suprugom Canom ima sinove: Milovana, Mirka, Milenka i Petra (Pera), kao i kćeri: Rosu – udatu u Ćirkoviće, koja ima jednu kćer i dva sina: Đoka i Đorđa. Njegova druga kćer Radovanka – udata je u bratstvo Podkonjak. Ima jednog sina.

MILOVAN Tiosavljev, sa suprugom Radinom živi u Priboju. Tel. 033-53-154. Imaju sina Miška i kćer Savu - udatu u Prijepolju.
MIŠKO Milovanov, ima kćerku i TRI SINA.
MIRKO Tiosavljev, sa suprugom Kosom živi u Užicu.
MILENKO Tiosavljev, sa Milenom živi u Priboju. Imaju dve kćerke.
PETAR (PERO) Tiosavljev, sa suprugom Micom živi u Priboju. Tel. 033-51-617. Imaju sina ĐOKA – koji živi u Australiji i kćer Veru – koja je udata u Crnoj Gori. Sa drugom suprugom Milevom – koja je rodom od Kojadinovića, živi u Priboju. Tel. 033-53-303. Ima sina Brana i dve kćeri: Milinu – udatu u Jeliće, a koja ima kćer Bojanu -.udatu u Avramoviće i sina Bojana, a on sa suprugom Danijelom ima kćerku Milicu i sina Stefana. Druga Petrova kćer Ljilja – udata je u Petroviće, a ima kćer Jelenu i sinove: Vasilija i Slobodana (Bobana).
BRANE Petrov, sa suprugom Bobanom ima sina Petra i kćer Aleksandru.
PETAR Branetov, zaposlen je u SUP i radi kao milicioner u Beogradu.
MILISAV Đokov, sa suprugom – koja je poreklom Čehinja, živi u Kranju u Sloveniji. Imaju sina LJUBOMIRA (LJUBA).

( VII. F A M I L I J A )

Ova grana, odnosno ogranak RAKOVIĆA po nadimku ''BELI'' iz Priboja potiče od SIMEUNA RAKOVIĆA. Nije poznato zbog čega su dobili taj nadimak. Ovih RAKOVIĆA ima oko pedeset kuća i slave svoju krsnu slavu ĐURĐEV DAN.
SIMEUN RAKOVIĆ, sa suprugom Milicom – koja je bila rodom od Subotića iz Radojne, živeo je u zaseoku Rakovića Kosa, odnosno selu RAKOVIĆI. Imali su: Miloja, Velimira (Vela) i Mikaila, kao i kćeri: Ivanu – udatu u Cicoviće, koji žive u Pančevu i imaju dve kćeri i dva sina: Stojana i Ostoju. Druga Simeunova kćer Vojka – udata je u Nestoroviće u Gračanici, a ima dve kćerke i tri sina: Radosava, Mićuna i dr.
MILOJE Simeunov, sa suprugom Darinkom živeo je u selu Rakovići. Imali su sina Radomira (Rada) i kćeri: Grozdanu (Gvozdu) – udatu u Marinkoviće, koja živi u Beogradu, a nema djece, Jelu – udatu u Vukotiće iz Kuršumlije, a žive u Priboju i imaju sina Zorana i kćer Vesnu, koja je udata i ima dvoje djece, i Jovanku (Joku) – udatu u Bačiće iz Podujeva kod Raške, a žive u Priboju i imaju dve kćerke: Biljanu i Darinku.
RADOJE (RADE) Milojev, prizetio se u selu Dobrilovići kod Pribojske Banje, gde živi sa suprugom Smiljom. Tel. 033-54-848. Imaju: Žarka, Dragana, Slavka i Branka (Brana), te kćer Jelu – udatu u Vukotiće, koja ima sina Zorana i kćer Vesnu.
ŽARKO Radojev (Radev), sa suprugom Marom – koja je rodom od Miloševića, živi u Priboju. Imaju dve kćeri: Slađanu i Slavicu.
DRAGAN Radojev (Radev), živi u Beogradu. Ima DVA SINA..
SLAVKO Radojev (Radev), sa Zoricom – koja je rodom od Miloševića iz Đurašića, živi u Priboju. Tel. 033-56-294. Imaju dva sina: DANIJELA i DEJANA.
BRANKO (BRANE) Radev, je živeo u Dobriloviće kod Priboja. Sada živi u Rusiji. Sa Milom – koja je rodom od Tešovića, ima dva sina: SRĐANA i NEMANJU.
VELIMIR - VELE Simeunov, sa suprugom Ilinkom – koja je rodom od Pantovića, ima sinove: Dragana i Dragoljuba, kao i kćeri: Dobrinu (Belu) – udatu u Bjeliće u selu Kratovi i ima dvoje djece: Ivanu i Svetlanu, Grozdu – udatu u Cinceviće, koja ima dva sina: Dobrivoja i Gorana - koji žive u Australiji i kćer Dobrinu – udatu u Bjeliće u Kratovi kod Sevojna. Ona ima dve kćerke: Ivanu i Svetlanu. Druga kćer Milena (Mika) – udata je u Sloviće u Gračanici – u Bosni. Ona ima dva sina: Željka – koji živi u Gračanici (u Bosni) i Dragana – koji živi u Australiji. Treća kćer Dobrina – udata je u Australiji gde ima svoje potomstvo – sinove: Bojana i Branka.
DRAGAN Velev, sa suprugom Ivankom živi u Priboju. Tel. 033-55-419. Imaju dve kćerke: Suzanu – udatu u Ivanoviće na Cetinje, a imaju sina Danila i drugu kćer Mariju – udatu u Andžiće u Priboju, koja ima kćerku Saru.
DRAGOLJUB Velev, bio je oženjen sa Kosom od Gudura iz Čelica. Imaju sina SAŠU i dve kćeri: Sanju i Sonju. Živi u Rusiji, a porodica u Priboju. Tel. 033-56-389.
MIKAILO Simeunov, sa suprugom Jelom – koja je rodom od Grbića, ima sina Dragojla i kćeri: Jovanku – udatu u Ratkoviće, Zorku u Drkeliće, Stoju – za Moićević Milivoja u selu Dobrilovici kod Priboja i Ljubicu – udatu u Žarkoviće, koja ima troje djece: Miku, Milenu i Radu.
DRAGOJLE Mikailov, sa suprugom Dragom – koja je rodom od Kelovića iz Kutlovca ima: Dragoljuba i Dragomira, te kćeri: Danu – udatu u Saviće, a ima: Iliju i Micu i Canu – udatu u Bjeliće u selo Ritoše kod Priboja. Ona ima sina Milovana i kćeri: Biljanu i Ljiljanu.
DRAGOLJUB Dragojlev, živi u Priboju. Tel. 033-56-890. Sa suprugom Danom ima sina ŽELJKA i kćer Jelu – udatu u Stakiće u Štrbcima – u Bosni.
DRAGOMIR Dragojlev, sa suprugom Radom – koja je rodom od Babića, ima sina Branka (Brana) i kćer Dragicu – udatu u Stakiće u Sastavcima.
BRANKO (BRANE) Dragomirov, ima sina OGNJENA.

( VIII. F A M I L I J A )



Ova grana, tj. ogranak RAKOVIĆA potiče od MILENKA RAKOVIĆA – koji je imao tri sina: VELJKA, MILADINA i VUKOMANA. Svi su živeli u selu RAKOVIĆIMA. Slave SVETOG ĐORĐIJA – ĐURĐEV DAN.
VELJKO RAKOVIĆ, sa suprugom Janjom imao je dva sina: Matiju i Vuka, kao i kćer Mariju – udatu u Staniće u Rudom, a ona je imala sina Andriju i dve kćeri: Radu i još jednu.
MATIJE Veljkov, sa suprugom Stankom, imao je sinove: Petra i Nikolu, kao i kćer Dobrisavu – udatu u Damljanoviće, a ona ima sina Duška i kćer Veru – udatu u Nijemčeviće u Beogradu.
PETAR Matijin, sa Milevom ima sina Branka (Brana) i kćeri: Ljiljanu – udatu za Mladena Petrovića iz Priboja, a žive u Beogradu i imaju sina Bobana i kćer Jelenu i Milinu – udatu u Priboju.
BRANKO (Brane) Petrov, sa suprugom Bobanom živi u selu Zelenac kod Priboja. Imaju dva sina: PETRA i ALEKSANDRA.
NIKOLA Matijin, sa Radomirkom ima sinove: Draga, Miljka i Veljka, kao i kćer Radmilu – udatu u Terziće u Vrulji kod Pljevalja, a ona ima kćer Milijanu i sinove: Ljuboja i Slavišu.
DRAGO Nikolin, sa suprugom Petrom živi u Pribojskoj Banji. Tel. 033-52-468, 033-56-382. Imaju dve kćeri: Janju – koja je udata u Šaponjiće i ima sina Nemanju i kćerku Tijanu i Draganu – udatu u Šukiće u Radojni, a ona takođe ima sina i kćer: Stefana i Nevenu.
MILJKO Nikolin, živi u Priboju. Tel. 033-54-229. Sa suprugom Snežanom ima sina MATIJU i kćeri: Jovanu i Milicu – koja je udata u Janoviće u Priboju, a ona ima kćerke: Anđelu, Biljanu i Janu.
VELJKO Nikolin, sa Stojimirkom živi u Priboju. Tel. 033.56-399. Imaju kćer Jelenu i sina NIKOLU.
VUK Veljkov, sa suprugom Anom imao je dva sina: Velimira (Veška) i Milomira.
VELIMIR (Veško) Vukov, sa suprugom Dobrinkom (Dobrom) imao je sina Dika.
DIKO Velimirov, sa suprugom Dobrinom - koja je rodom od Perovića ima kćerku Snežanu – udatu u Bekonje i sina Dejana.
Prilikom telefonskog razgovora sa Dobrinom – krajem 2006. godine stekao sam utisak da je izuzetno bistra osoba i veliki pametar i poznavalac ove bratstveničke grane, tako da sam bio veoma impresioniran i divio se njenim poznavanjem svih članova njenih rođaka čak i iz ranijeg perioda.
DEJAN Dikov, sa Milojkom ima sina VELIMIRA, koji živi u Čajniču.
MILOMIR Vukov, sa Vidom ima sinove: Vidomira, Ljubomira i Milosava.
VIDOMIR Milomirov, rođen je 1950. godine. Sa suprugom Radmilom – koja je rodom od porodice Peštarac, ima kćerku Ljiljanu – rođenu 1987. godine i sina VLADA – rođenog 1985. Žive u Priboju. Tel. 033-56-395.
LJUBOMIR Milomirov, sa Snežanom ima kćer Anu i sina ALEKSANDRA.
MILOSAV Milomirov, sa Milenom ima sina BOJANA i kćerku Ivanu – udatu u Popoviće u Kraljevu.

MILADIN Milenkov RAKOVIĆ, imao je sinove: Obrada i Milenka.
OBRAD Miladinov, ima Dragutina, Milutina, Uroša, Miljka, Velisavu, Jelenu, Tijanu i Mariju.
DRAGUTIN Obradov, živi u Smederevu. Ima JEDNOG SINA.
MILUTIN Obradov, oženjen je Julkom (Julom) STEVANA RAKOVIĆA, iz druge loze RAKOVIĆA. Žive u Pribojskoj Banji – selo Potpeć. Tel. 033-56-368. Imaju sina Miroljuba.
MIROLJUB Milutinov, ima kuću u Đenovićima. Tel. 088-676-183. Stanuje i u Pribojskoj Banji. Tel. 033-53-644- Ima sina BORISA.
UROŠ Obradov, sa suprugom Jelenom živi u Priboju. Tel. 033-52-616. Imaju dve kćeri: Miladu – udatu u Pantoviće u Goraždu i Staniku – udatu u Lakptaševiće.
MILENKO Miladinov, sa suprugom Zagorkom ima kćeri: Smiljanu i Draginju, te sinove: Stanišu, Radišu, Rajka i Velišu.
STANIŠA Milenkov, se dva puta ženio. Iz prvog braka sa suprugom Rajkom ima sina Ljutomira i kćeri: Milenu, Katarinu i Stanimirku (Canu), a iz drugog braka sa Jelenkom ima kćerku Radovanku (Radu) – koja je medicinska sestra u Priboju na Limu, a udata je u Pavloviće.
LJUTOMIR Stanišin, sa suprugom Jelenom (Jelom) (013-745-529) – koja je rodom od Pantovića, živi u Kovinu. Tel. 013-745-104. Imaju kćer Vidu i sina MILA.
RADIŠA Milenkov, ima kćer Mirjanu – koja živi u Nemačkoj i sina Slobodana.
SLOBODAN Radišin, živeo je u Ralji kod Beograda – odakle se kasnije preselio u Mladenovac. Tel. 011-822-5549. Sa suprugom Mirjanom ima kćer Miru i sina MIŠELA.
VELIŠA Milenkov nije ženjen.
VUKOMAN Milenka (starijeg) RAKOVIĆ, imao je sinove: Relju, Miloša, Mlađena i Mitra.
RELJA Vukomanov, sa suprugom Milevom imao je dva sina: Slobodana i jednog koji je mlad poginuo. Ima i dve kćeri: Zoru – udatu u Radoviće u selu Đučići, a ona ima šest kćeri i Ljubu – koja je udata u Cincoviće u Suvom Polju, a ima: Veru i Veselina.
SLOBODAN Reljin, se dva puta ženio. Sa Milunkom i Radom ima kćeri: Snežanu i Svetlanu i sina Dalibora. Snežana je udata u Boranijaše u Bistrici, a ima dvoje djece, a Svetlana (Ceca) - udata je u Otaševiće u Priboju, a ima jednog sina.
DALIBOR Slobodanov, je oženjen i živi u Priboju.
MILOŠ Vukomanov, sa Milevom ima kćer Plemu – koja nema djece.
MLAĐEN Vukomanov, sa Ivankom ima sinove: Milovana i Lazara, te kćeri: Ilinku, Ljeposavu i Stanojku.
MILOVAN Mlađenov je mlad poginuo.
LAZAR Mlađenov, sa Radivojkom ima: Dragoslava, Milosava, Milovana, Milanku, Milojku – udatu u Kržiće u Čačku, a ima kćer Milenu i sina Aca, Slavojku – udatu u Milutinoviće, a ona ima: Draganu i Miladina.
DRAGOSLAV Lazarev, sa Milojkom ima sina Predraga.
PREDRAG Dragoslavljev, sa Tamarom ima kćerku Teodoru i sina DAVIDA.
MILOSAV Lazarev, sa Radojkom (Rajkom) živi u Pribojskoj Banji. Imaju kćeri: Ivanku i Natašu, kao i sina DEJANA.
MILOVAN Lazarev, sa Milenom ima: Ivanu i Bojanu.
MITAR Vukomanov, sa suprugom Vidom ima sina Radoljuba i kćer Rosu – udatu u Poliće, a ona ima dve kćeri i tri sina: Radojko, Milojko, Rade, Stana....
RADOLJUB Mitrov, sa Milunkom živi u Priboju. Tel. 033-51-434. Imaju tri kćerke: Stoju, Milinu (Micu) – udatu u Crnoj Gori i Vilu – udatu u Novom Sadu.

( IX. F A M I L I J A )

Ova grana, odnosno ogranak RAKOVIĆA iz Priboja vodi poreklo od ZANETA – ZANA RAKOVIĆA koji je živeo u blizini Pribojske Banje – u selu Potpeć. Ime njegovog oca nije poznato, jer ga njegovi potomci nisu upamtili.
Njihova krsna slava je SVETI ILIJA – ILIN DAN (02. avgusta).
ZANE RAKOVIĆ, imao je četiri sina i tri kćerke: Milorada, Nikolu, Vidoja, Milovana, Radivojku (Radu) – udatu u Đonoviće, Canu – udatu u Didanoviće, kod manastira Uvac na Zlatiboru i Danicu – udatu u Nikačeviće u Batajnici.
MILORAD Zanetov, ima sina Milojka i kćeri: Dobrinku – udatu u Kuburoviće kod Bučja i Milu – udatu u Valjevu.
MILOJKO Miloradev ima kćer Miru – udatu u Priboju i sina Miroljuba (Mireta).
MIROLJUB (MIRE) Milojkov je ne oženjen.
NIKOLA Zanetov, ima sina Gvozdena i kćeri: Dragicu – udatu u Prčetiće (Milovanoviće), Desu – udatu u Otaševiće u Brezni i Staniku – udatu u Grbiće kod Nove Varoši.
GVOZDEN Nikolin živi u Boru. Tel. 030-776-57, 030-448-558. Sa suprugom Ljiljanom (Ljiljom) ima dve kćerke: Nevenu – koja je student i Jelenu – udatu u Mašiće iz Šabca. Jelena ima kćerku Janu.
VIDOJE Zanetov je veoma mlad umro za vreme drugog svetskog rata od zapaljenja zuba. Nije se ženio.
MILOVAN Zanetov je živeo u Boru. Tel. 030-347-56, 030-342-79. Sa suprugom Slavkom ima sina Zorana i kćer Zoricu – udatu u Grujiće iz Toplice, a ona ima dve kćerke: Zoranu i Mariju.
ZORAN Milovanov živi u Beogradu. Tel. 011-244-5724, 030-361-99, 030-386-55. Ima kćerku Anu i sina MILANA.

( X. F A M I L I J A )

Ovaj ogranak RAKOVIĆA iz Pribojskih Čelica potiče od SRETENA (SRETA) RAKOVIĆA. Nije poznato ime njegovog oca, a njegovi potomci slave DURĐEV DAN – što znači da su u najbližem srodstvu potomaka RAKA KOVAČEVIĆA.
SRETO RAKOVIĆ, sa suprugom Anicom imao je sinove: Radivoja (Rada), Milovana (Miša) i Radenka, a možda i još petoricu: Miroslava, Miliju, Nedeljka, Dobrisava i Stevana ( vidi tab. 128), kao i tri kćeri: Jevdokiju – udatu u Pušice, koja je imala pet sinova, Jelenku – udatu u Drobnjakoviće (Drobnjake) u selu Rutoši, koja je imala šestoro djece: Dobrinku, Miljanu, Stanu, Stanimirku, Stojanku i sina Slavoljuba. Treća Sretova kćer Dokica – udata je u Pušice, a imala je četiri sina: Straja i još trojicu.
RADE Sretenov – SRETOV, sa suprugom Zorkom imao je sinove: Vidomira, Stanimira, Ljubomira i Dragomira, kao i kćeri: Novku – udatu u Pantoviće, koja ima dve kćeri: Stanu i Milenu. Druga kćer Vela – udata je u Staniće, a ima četvoro djece: Milisava, Ljubinka, Milisavu i Zoru. Treća kćer Darinka – udata je u Miletiće. Ima sina Miloša. Četvrta Sretova kćer Mila – udata je u Iliće, a ima kćer Veru i sinove: Zvonka i Željka.
VIDOMIR Radev, sa suprugom Radinkom živeo je u Pribojskim Čelicama. Imaju tri sina: Radojka (Radoja), Milojka i Milenka.
RADOJKO (Radoje) Vidomirov, sa suprugom Brankom ima sina NIKOLU.
MILOJKO Vidomirov, sa suprugom Nadom živi u Pribojskim Čelicama. Tel. 033-46-311. Imaju sina Slobodana i kćer Slobodanku – udatu u Drobnjake, a ona ima kćerku Saru i sina Martina.
SLOBODAN Milojkov, sa suprugom Ivanom ima tri sina: Danijela, Đorđa i Andreju.
MILENKO Vidomirov, sa suprugom Zagorkom (Zagom) živi u Pribojskim Čelicama. Tel. 033-46-098. Imaju kćer Tatjanu i sina MILANA (Ivana - ?).
STANIMIR Radev, sa suprugom Zorkom živi u Priboju. Tel. 033-51-230. Imaju sina ZORANA (033-51-230) i kćer Violetu – udatu u Ninčiće, a koja ima dve kćerke: Anu i Olju.
LJUBOMIR Radev, sa suprugom Dragom ima sina Slavka i kćer Snežanu – udatu u Staniće, a ona ima četiri kćerke: Veru, Vidanu, Marijanu i Mariju.
SLAVKO Ljubomirov, sa Biljanom živi u Pribojskim Čelicama. Tel. 033-46-211. Imaju Natašu i Vesnu.
DRAGOMIR (Draško) Radev, sa Radomirkom ima sina Gorana i kćer Gordanu.
GORAN Dragomirov, sa suprugom Daliborkom (Dacom) živi u Pribojskim Čelicama. Tel. 033-46-210. Imaju dva sina: ANDRIJU i STRAHINJU.
MILOVAN (Mišo) Sretrov, sa suprugom Radosavom (Radom) ima sinove: Živka, Živojina, Sretena i Milisava, kao i kćeri: Radinku – udatu u Ćirkoviće u Priboju, a ona ima: Milinu i Miroslava. Druga kćer Stoja – udata je u Mlađenoviće u Novoj Varoši, a ima: Slavicu, Zoricu i Vericu. Treća kćer Nada – udata je u Milivojeviće i ima sina Radivoja.
ŽIVKO Milovanov, sa suprugom Radom živi u Pribojskim Čelicama. Tel. 033-46-310. Imaju dva sina: Željka i SLAVENKA – koji je ne oženjen.
ŽELJKO Živkov, sa suprugom Danijelom ima kćerku Tijanu.
ŽIVOJIN Milovanov, sa suprugom Dušankom živi u Pribojskim Čelicama. Tel. 033-46-096. Imaju sina BOJANA i kćerku Bojanu – koja je udata u bratstvo Vuiće.
SRETEN Milovanov, sa suprugom Verom ima sina MILOVANA.
MILISAV (Mišo) Milovanov, je ne oženjen – (razveden).
RADENKO Sretov, umro je mlad – ne oženjen.

LII . RAKOVIĆI IZ SMOLJANE




Nekoliko kilometara severno od Bosanskog Petrovca leži veliko i prostrano selo Smoljana. Da bi se prešlo sa jednog kraja na drugi potrebno je oko sat i po hoda. Ispred naselja se prostire veliko Smoljansko polje u kojem stanovnici sela imaju svoje njive- oranice i livade. Sa sjevera i istoka opasana je planinom. To su izbočine planine Grmeča, gdje se kao biseri nižu jedna za drugom: Omar, Dronjkuša, Ilijina Greda, Javornjača, Tisovac, a u dubljem zaleđu, Crni Vrh – najveći vrh Grmeča sa 1604 metra nadmorske visine.
Smoljana je podijeljena po zaseocima i svaki zaseok ima svoju celinu: Tavani, Srednja Smoljana, Čatrnja, Gradina, Mlini, Dolovi, Okruglica i Ogumača.
Selo Smoljana pripada Opštini Bosanski Petrovac, udaljeno oko 12 kilometara na sever od Petrovca. Povezano je asvaltnim putem koji pored Ilijine vode, preko Grmeča vodi za Palanku i Sanski Most.
Smoljani pripadaju i Kozarska Greda, Borovac, Tavan, Mlinarska Greda, u čijem podnožju je izvor zvani Vrelo – odakle je voda odvedena za Bosanski Petrovac. Središnji kameniti deo grede visok je oko 500 metara, dok su joj druge dve strane obrasle borovima, smrčama i drugim rastinjem.
Na levoj strani grede u visini šume, nalazi se predivna pećina zvana Golubnjača. Ime je dobila po mnoštvu golubova koji su tu nastanjeni tokom čitave godine. U jesenje doba kada su velike kiše i kad je hladno, tu su se sklanjali čobani – ložili vatru, pekli krompir i igrali čobanske igre.
Od Mlinarskog vrela nastaje reka Smoljana (Smoljanica) na kojoj je nekada mlelo 22 vodenice, a danas nema ni jedne što je velika šteta za turizam toga kraja.
Na obalama Smoljanice nalazi se divno uzvišenje zvano Bedem, koje je uvek bilo omiljeno sastajalište Smoljanskih čobana, a sada domaćih i stranih turista.
Ispod Bedema je zvana Barica sa mnogo izvorčića hladne i pitke vode, a zatim dolaze: Orostina pećina i Orostin Palež, a tu su još: Kosjerić, Palež, Podić, Svinjarice, Ponjeri i Grabež koji je obrastao sitnom šumom: leskom, grabom, javorom, klenom i bukvom, a ima dosta i gloga.
Ovaj predeo je veoma podesan za ispašu sitne stoke: koza, ovaca pa i goveda.
Kada se govori o ljepotama Smoljane isto to se može reći i za Krnju Jelu, koja je takođe bogata izvorima, proplancima i uzvišenjima kao što su: Cigelj, Javornjača, Mačija Greda, Ćosine Poljane, Krndija i Matjevača.
Na Smoljanskom polju, nekada se znalo naći po 30 i više kosaca, a danas toga više nema.
Selo Smoljana ranije je bilo selo seljaka, a kasnije selo šumskih radnika. Ljudi u ovom selu oduvijek su bili uspravni i gordi, pravi gorštaci, iskreni i pošteni. Uvijek su bili okrenuti jedni prema drugima. U poslovima su se ispomagali i između sebe poštovali. Ženili su se, udavali, djeca su se rađala, krstilo se i kumovalo. Slave su se slavile po nekoliko dana i veselilo se.
U to vreme taj narod je bio takav, a ni sada se nije puno promenio. Ljudi su bili i ostali pošteni, uvijek nasmejani i puni optimizma za svoju budućnost.
Takva je bila Smoljana, takva je sada, a takva će i ostati.

LII . RAKOVIĆI IZ SMOLJANE




Nekoliko kilometara severno od Bosanskog Petrovca leži veliko i prostrano selo Smoljana. Da bi se prešlo sa jednog kraja na drugi potrebno je oko sat i po hoda. Ispred naselja se prostire veliko Smoljansko polje u kojem stanovnici sela imaju svoje njive- oranice i livade. Sa sjevera i istoka opasana je planinom. To su izbočine planine Grmeča, gdje se kao biseri nižu jedna za drugom: Omar, Dronjkuša, Ilijina Greda, Javornjača, Tisovac, a u dubljem zaleđu, Crni Vrh – najveći vrh Grmeča sa 1604 metra nadmorske visine.
Smoljana je podijeljena po zaseocima i svaki zaseok ima svoju celinu: Tavani, Srednja Smoljana, Čatrnja, Gradina, Mlini, Dolovi, Okruglica i Ogumača.
Selo Smoljana pripada Opštini Bosanski Petrovac, udaljeno oko 12 kilometara na sever od Petrovca. Povezano je asvaltnim putem koji pored Ilijine vode, preko Grmeča vodi za Palanku i Sanski Most.
Smoljani pripadaju i Kozarska Greda, Borovac, Tavan, Mlinarska Greda, u čijem podnožju je izvor zvani Vrelo – odakle je voda odvedena za Bosanski Petrovac. Središnji kameniti deo grede visok je oko 500 metara, dok su joj druge dve strane obrasle borovima, smrčama i drugim rastinjem.
Na levoj strani grede u visini šume, nalazi se predivna pećina zvana Golubnjača. Ime je dobila po mnoštvu golubova koji su tu nastanjeni tokom čitave godine. U jesenje doba kada su velike kiše i kad je hladno, tu su se sklanjali čobani – ložili vatru, pekli krompir i igrali čobanske igre.
Od Mlinarskog vrela nastaje reka Smoljana (Smoljanica) na kojoj je nekada mlelo 22 vodenice, a danas nema ni jedne što je velika šteta za turizam toga kraja.
Na obalama Smoljanice nalazi se divno uzvišenje zvano Bedem, koje je uvek bilo omiljeno sastajalište Smoljanskih čobana, a sada domaćih i stranih turista.
Ispod Bedema je zvana Barica sa mnogo izvorčića hladne i pitke vode, a zatim dolaze: Orostina pećina i Orostin Palež, a tu su još: Kosjerić, Palež, Podić, Svinjarice, Ponjeri i Grabež koji je obrastao sitnom šumom: leskom, grabom, javorom, klenom i bukvom, a ima dosta i gloga.
Ovaj predeo je veoma podesan za ispašu sitne stoke: koza, ovaca pa i goveda.
Kada se govori o ljepotama Smoljane isto to se može reći i za Krnju Jelu, koja je takođe bogata izvorima, proplancima i uzvišenjima kao što su: Cigelj, Javornjača, Mačija Greda, Ćosine Poljane, Krndija i Matjevača.
Na Smoljanskom polju, nekada se znalo naći po 30 i više kosaca, a danas toga više nema.
Selo Smoljana ranije je bilo selo seljaka, a kasnije selo šumskih radnika. Ljudi u ovom selu oduvijek su bili uspravni i gordi, pravi gorštaci, iskreni i pošteni. Uvijek su bili okrenuti jedni prema drugima. U poslovima su se ispomagali i između sebe poštovali. Ženili su se, udavali, djeca su se rađala, krstilo se i kumovalo. Slave su se slavile po nekoliko dana i veselilo se.
U to vreme taj narod je bio takav, a ni sada se nije puno promenio. Ljudi su bili i ostali pošteni, uvijek nasmejani i puni optimizma za svoju budućnost.
Takva je bila Smoljana, takva je sada, a takva će i ostati.

Tadašnja Smoljanska omladina ponosila se sa onim što je radila i imala, verovatno i radi toga što je to bio njihov život, uložen rad i trud koji se ponekad graničio sa samopožrtvovanjem, uvek praćen uverenjem da od toga napora zavisi opšte blagostanje.
A šta je Smoljana danas?
Čobanske i momačke pesme se nigde ne čuju. Sve je utihlo, umuklo i sve je ostalo pusto.
Dali će jednoga dana opet biti povratka na svoja stara ognjišta?
Hoće li opet biti pesme i veselja na tim prostorima ostaje da se vidi, a nama da duboko verujemo i da se svemu tome iskreno nadamo.
Svesni smo i znamo da za čoveka nema većeg gubitka od smrti najbližih rođaka, drugova i prijatelja. Nema ružnijeg prizora od prizora uništenih domova, nema odvratnijeg mirisa od mirisa zgarišta.
Težak je bio bol za svim tim izgubljenim, ali u duši naš čovjek je ponosan i radostan, osećajući pobedu nad neprijateljima našeg naroda.
Eto, bila su to zapažanja, u najkraćim crtama, o Smoljani i njenom stanovništvu, od mojeg dragog i nikada ne zaboravljenog prijatelja, prezimenjaka – rođaka BOGDANA – BOBE RAKOVIĆA, pukovnika u penziji, iz Beograda.
U ovom rodoslovu nema punih podataka za neke porodice, jer ih je bilo nemoguće pripitati, ali će rodoslov ipak poslužiti novoj generaciji RAKOVIĆA, da znaju odakle su, ko su i od kojih RAKOVIĆA potiču.
Nadam se da mi nećete zameriti, što nisu potpuno obrađeni svi podaci o vašim bližim rođacima.
Posebno sam zahvalan BOGDANU – BOBI RAKOVIĆU iz Beograda – Ul. Bogdana Žerajića broj 17, Tel: (011)359-4300, koji je oduševljen mojom posetom i idejom da se prikupi što veći broj podataka radi pisanja ove knjige, pred sami kraj XX. vijeka, iako u poodmaklim godinama, dao je sve od sebe i za veoma kratkak period prikupio priličan broj podataka, a za svoje bratstvo pripremio i štampao malu knjižicu, koju bi prema mojem mišljenju trebalo imati svako domaćinstvo njegovih bližnjih rođaka, za sve naredne generacije i pokolenja koje dolaze.

DOSELJAVANJE RAKOVIĆA U SMOLJANU


U drugoj polovini XIX. vijeka, na prostorima Bosansko Petrovačke Opštine, u selu Smoljana i njegovim zaseocima: Čatrnja, Okruglica i Mlini doselile su se porodice RAKOVIĆ. Ne zna se tačno odakle su se doselile, ali prema nekim kazivanjima, kako je već napred rečeno, govori se, da su se doselile sa Zmijanja – odnosno od Banja Luke od bratstva Kočića.
Bila su to brojna domaćinstva. U zaseok Čatrnja doselili su se:
1. Raković Luka (Luče),
2. Raković Sakota (Sako),
3. Raković Stojan (Stojančić)
4. Raković Stevan (Ćeća),
5. Raković Kojo (Piplan),
6. Raković Jovo (Joveta),
7. Raković Vid,
8. Raković Vučen,
9. Raković Codan,
10. Raković Dušan (Duško),
11. Raković Rajkan,
12. Raković Đuran,
13. Raković Marko,
14. Raković Mile (Metre),
U zaseoku Okruglica doselili su se:
15. Raković Stojan (Pištić),
16. Raković Stevan (Stevica),
17. Raković Sveto (Lele),
U zaseoku Mlini doselio se iz Čatrnje:
18. Raković Mile – Milivoje (Milivojs).
Pre doseljavanja na ove prostore, nije uopšte bilo Rakovića, niti su se kasnije tu doseljavali neki njihovi rođaci iz drugih mesta.
RAKOVIĆI, su se po dolasku na ove prostore, uglavnom bavili stočarstvom i zemljoradnjom. Stoku su upotrebljavali za ishranu i za prodaju. Za prodatu stoku kupovali su ono što im je bilo potrebno: - žito, brašno, gas-petrolej, kafu, šećer, šibice, piće, odeću i obuću. Svako je kupovao prema svojim mogućnostima i potrebama.
Tako se radilo i živelo u to vreme – sve dok ljudi nisu počeli da rade na seči drva i u drvnoj industriji.
Kasnije su odlazili na rad i u inostranstvo, uglavnom u Ameriku, Francusku i još neke Evropske zemlje. O tome se mnogo zna i mnogo je toga napisano.
Od Smoljanskih Rakovića na rad u inostranstvo išli su: David, Đuro, Jovo, Luka, Marko, Pero, Sako i drugi.
Da bi se uradili tačni rodoslovi trebalo bi uzeti svih njih osamnajest Rakovića pojedinačno, a ja ću to učiniti samo delimično jer nisam bio u mogućnosti ove rodoslove potpuno obraditi i uobličiti, jer mi je i ovaj poslednji rat u Bosni i Hercegovini, krajem dvadesetog vijeka, dosta otežao istraživanje, tako da sam ostao uskraćen za veliki deo podataka, ali smatram da sam ipak i za ovo bratstvo RAKOVIĆA ipak koliko-toliko doprineo, a smatram da će mnogi ovo i uvažiti jer je to tada bilo i takvo vreme.
S druge stane, niko od ovih RAKOVIĆA mi nije sa sigurnošću mogao dati imena njihovih starijih predaka, izuzev što su svi uglavnom tvrdili da su to bili njihovi djedovi, dok je veoma mali broj njih te djedove vezivao za GAVRILA RAKOVIĆA, i to ne kao njihovog rodonačelnika od kojeg je nastalo ovo bratstvo RAKOVIĆI, već kao najstarijeg u tom bratstvu, kojeg se oni sjećaju. Verovatno je osim Gavrila bilo još njih, ali se oni tih najstarijih imena ne sjećaju.

GAVRILO RAKOVIĆ, rođen je negde oko 1845. godine. Ne zna se tačna godina njegovog rođenja, kao ni mesto gde je živeo i dali je možda i on odnekuda doselio u selo Smoljanu, ali se zna da je imao od dve žene sedam sinova i to: - od prve: Ilija, Jovan (Jovo), Simo, Damjan, Đurađ (Đuro) i Petar, a od druge: Gajo.
Nije poznato, mada postoji verovatnoća da je imao još braće, od kojih je nastalo nekoliko grana RAKOVIĆA, koji dominiraju u okolini Banja Luke. Ovo bi se moglo potkrepiti činjenicom što više ovih bratstava Rakovića slave svoju krsnu slavu SVETOG STEVANA, a žive na prilično suženom prostoru oko Banja Luke – odakle je i veliki deo njih iseljen u razne krajeve, uglavnom u Vojvodinu. No, uostalom i njegov djed ili pradjed je sigurno imao više sinova.
ILIJA Gavrilov, rođen oko 1870. godine. Živeo je u Francuskoj. Imao je Stevana (Stevicu) – zvanog ''Piza'', koji se doselio u selo Smoljana zaseok Okruglica.
STEVAN (Stevica)- Ilijin, zvani ''Piza'', rođen je oko 1890. godine. Živeo je u Okruglici. Imao je sinove: Dušana, Mila, Boška i Rada.
DUŠAN Stevanov (Stevičin), rođen je 1920. godine u selu Krnja Jela. Borac Grmečke proleterske čete. Poginuo kao momak, u ratu 1943. godine kao komandir čete u II. bataljonu IV. Krajiške brigade u selu Brvance kod Travnika.
MILE Stevanov – Stevičin rođen 1918. godine u zaseoku Okruglica - Krnja Jela. Učesnik u NOB-i od 1942. godine. Po činu je bio major, a u ratu bio je komandir voda.
Sa suprugom Natalijom – koja živi u Jagodini nema djece. Tel. 035-224-284.
BOŠKO (Bogdan) Stevanov – Stevičin (Pizin), rođen je 1918. godine u selu Krnja Jela. Poginuo 1943. godine na Glamoču, kao komandir voda u III. četi I. bataljona VI. Krajiške brigade. Imao je sina Dušana (Duću).
DUŠAN (Duća) Boškov, rođen je tokom rata 1941-1942. godine. Živi u Bosanskom Petrovcu. Tel. 037-881-396. Ima dva sina: Boška (po dedi) i Mila.
BOŠKO Dušanov, živi u Bosanskom Petrovcu, a MILE u Rumi.
RADE (Rajkan) Stevanov (Stevičin), rođen je 1915. godine u Krnjoj Jeli. Šumski radnik. Bio u zarobljeništvu od 1941 – 1945. godine. Sada živi u Čelarevu. Ima sinove: Milorada, Pera i Voja.
MILORAD (Mićo) Radev, živi i radi u Čelarevu. Tel. 021-760-593. Ima BOŽIDARA i MILANA.
PERO Radev, živi u Čelarevu. Tel. 021-760-417. Ima sina VUKAŠINA.
VOJO Radev, takođe živi u Čelarevu. Tel. 021-760-529.
JOVAN (Jovo) Gavrilov, rođen je oko 1872. godine. Kasnije je živeo u Americi. Imao je sinove: Stojana – zvanog ''Pištić'', Davida, Mila, Rada (Gagu), kao i kćeri: Martu i Mariju.
DAVID Jovov (Jovanov), imao je kćer Danku - koja se udala u RAKOVIĆE.
STOJAN (Pištić) Jovanov (Jovov), rođen je 1890. godine. Doselio se u zaseok Okruglica, zajedno sa bratom od strica Stevanom (Stevicom), zvanim ''Piza'' (Ilijinim) i sinom Svetom (Leletom) Rakovićem. Stojanovi sinovi bili su: Sveto (Lele) i Sava, a imao je i kćeri: Đuju – rođenu 1923. godine i Smiljanu rođenu 1926. godine. Obe su bile veoma aktivni članovi SKOJ-a u Smoljani.
SAVA Stojanov (Pištićev), rođen je oko 1910. godine u Čatrnji. Kasnije je živeo u Francuskoj. Imao je sina Gojka i kćer Savku, rođenu 1928. godine. Živela je jedno vreme u Bihaću, a kasnije u Novom Sadu.
GOJKO Savin, živi u Čelarevu. Tel. 021-760-554. Rođen je 1925. Odselio je iz Čatrnje u Čelarevo, a ima sina Dušana.
DUŠAN Gojkov, živu u Čelarevu i ima sinove MARKA i JOVANA.
SVETO (Lele) (Stojana – ''Pištića''), rođen je 1919. godine u Krnjoj Jeli. Oženjen je RAKOVIĆ DANKOM, sa kojom ima sinove: Dragana, Boška, Mirka, Stojana, i Čeda, kao i kćeri: Ratku, Dragicu i Savku.
DRAGAN Svetov (Leletov), rođen 1937.godine. Živi u Smoljani. Oženjen je RAKOVIĆ (Đurovom) ĐUJOM, a imaju sinove: ĐURA i MIRKA.
BOŠKO Svetov, ima sina SVETA (po dedi).
ČEDO Svetov je ne oženjen, a MIRKO i STOJAN (Svetovi) – nemaju potomke.

SIMO Gavrilov, rođen je oko 1868. godine. Imao je sinove: Koja i Jova (Jovetu) kao i kćer Ilinku.
JOVO (Joveta) Simov, rođen je 1888. godine. Nije imao svojih potomaka.
KOJO Simov, zvani ''Piplan,'' rođen je 1887. godine. 1905. godine sa svojim bratom Jovom (Jovetom) otišao je na rad u Ameriku. Početkom II. svetskog rata vratio se u Čatrnju, gde su ga streljali Nemci 1943. godine, februara meseca u toku IV. neprijateljske ofanzive, u njegovoj kući u Čatrnji. Imao je: Mila, Dana (Dala) i Slavka.
MILE Kojov (Piplanov), rođen je 1920. godine u Čatrnji. Bio je na radu u Francusku. Imao je sinove: Petra (Pera), Mira i Vesa.
PETAR (Pero) Milev živi u Beogradu. Tel. 011-397-1264. Ima JEDNOG SINA.
MIRO i VESO Milevi žive u Bihaću.
DANE Kojov (Piplanov), rođen je 1927. godine u Smoljani. Aktivno je radio u Smoljanskjoj omladini od 1943. godine. Ima sina VOJA.
SLAVKO Kojov živi u Beogradu. Tel. 011-610-653. Ima DVA SINA.
DAMJAN Gavrilov, rođen je oko 1865. godine Imao je sinove: Stevana (Ćeću), Stojana (Stojančića), Pera i Kojčina (Koja), kao i kćer Anđu, koji su doselili u zaseok Čatrnju, a kasnije su radili u Americi.
STEVAN (Stevo-Ćeća) Damjanov, rođen je 1885. godine. Doselio se u Čatrnju gde je imao svoju kuću i imanje. Februara 1943. godine u IV. neprijateljskoj ofanzivi streljali su ga Nemci zajedno sa braćom: Stojanom (Stojančićem) i Kojom (Piplanom) u svojoj kući. Imao je sina Rajkana (Rada) koji je rođen 1915. godine.
STOJAN (Stojančić) Damjanov, rođen je 1892. godine u Čatrnji. Streljan je od strane Nemaca u svojoj kući na Čatrnji – februara meseca 1943. godine u IV. neprijateljskoj ofanzivi. Imao je sina SVETOMIRA (Sveta), rođenog 1919. godine i kćeri: Smiljanu i Đuju. Svi su se odselili u Bihać.
ĐURAĐ (Đuro) Gavrilov, rođen je u Čatrnji oko 1871. godine. Sa suprugom Trivunom (rođ. Paćenac) imao je osmoro djece od kojih sinove: Daka (Dalaču), Jovana, Vida, Vučena i druge.
DAKO (Dalača) Đurađev (Đurov), rođen je 1902. godine. Otišao je na rad u Francusku, gde je imao DVA SINA. Živeo je u Francuskoj u mestu Bordou do 1946. g
JOVAN Đurov, rođen je 1892. godine. Otišao je na rad u Ameriku. (grad Milwokij – država Viskonsin) Imao je sinove: MILA, MARKA i ĐURA, kao i kćerku Desu. Umro je 1976. godine.
VID Đurađev (Đurov), rođen je u Smoljani 1896. godine. Kasnije se iselio i nastanio u mestu Elemir kod Zrenjanina, gde je sa suprugom Vidom imao sinove: Jovana, Stojana, Ostoju i Mirka, kao i kćer Anđu. Umro je 1978. godine u Elemiru.
JOVAN Vidov, rođen je 1923. godine, a umro 1993. Ima kćeri, dok muških potomaka nema. (Jedna od njih zvala se Mara). Jovanova žena Dara živi u Beogradu. Tel. 011-155-889.
OSTOJA Vidov, rođen je 1929. godine. Živeo je u Novom Sadu gde je i umro 1996. godine. Tel. 021-54-792. Ima sina Dušana i kćer Bubu.
DUŠAN (Duško) Ostojin, rođen je 1952. godine. Zaposlen u ''Agrovojvodini'' Novi Sad. Ima sina LUKU.
MIRKO Vidov, rođen je 1934. godine u Elemiru. Živeo je u Zrenjaninu u ulici 4. jula broj 21. Tel: (023) 544-738, 023-737-594. Sa suprugom Mirom ima kćerku Gordanu i sina Gorana.
GORAN Mirkov, rođen je 1967. godine. Oženjen je i ima sina NIKOLU, rođenog 2001. godine. Žive u Zrenjaninu. Tel. 023-541-704.
VUČEN Đurađev (Đurov), rođen je 1900. godine u Čatrnji. Umro je 1994. godine. Jedno vreme je živeo i radio u Francuskoj, a onda se preselio u Zrenjanin. Ima sinove: Ostoju i Mirka i kćer Milku. Rođenu 1925. godine.
OSTOJA Vučenov, rođen je 1951. godine. Živi u Zrenjaninu, Brigadira Ristića B-1 – L-1, – tel. (023) 61-300, 023-738-167. Ima sina MIROSLAVA, rođenog 1976. g.
MIRKO Vučenov, rođen je 1954. godine. Živi u Derventi. Tel. (053) 832-418. Ima dve kćerke: Sanju i Snežanu.

PETAR Gavrilov, rođen 1862. imao je tri sina i tri kćerke i to: Đurana, Marka, Mila, Stepaniju, Vidu i Stanu, koji su se doselili na prostoru Sela Smoljane i nastanili u zaseoku Čatrnja. Njihovu lozu detaljnije je obradio Bogdan – Bobo Raković – pukovnik iz Beograda, u svojoj posebnoj knjizi koju je posvetio svojim korenima. Ovde su uzeti samo manji detalji iz njegove knjige, uglavnom samo po muškoj liniji.
ĐURAN Petrov Raković, rođen je 1899. godine. Umro je 1964. Bio je oženjen sa Samardžija Smiljanom – rođenom 1904. godine. (umrla 1979.) U braku nisu imali djece. Živeli su u zaseoku Čatrnja, a kasnije su napravili kuću na iskrčenom zemljištu, u zaseoku Mlini, gde su živeli i radili sve do svoje smrti. Posle njih od njihove kuće ostale su samo kamene zidine, a u neposrednoj blizini njih, tri velika oraha, koje su svojim vrednim rukama posadili. Zidine i tri oraha su i sada svedoci da su tu nekada živeli i radili Đuran i Smiljana. Dok je god kamenih zidina i dok se leprša lišće na orasima, i ko god tuda prođe od poznanika u mislima će se sjetiti njih.
MARKO Petrov, rođen je 1884. Umro je vrlo mlad 1914. godine. Doselio se u zaseok Čatrnja. Bio je oženjen Mrđa Todorom iz sela Krnja Jela. U braku su imali sinove: Nidže, Jošić i Ilija, kao i jednu kćerku – Vidu, koja je rođena 1914. godine. Umrla je 1998. godine. Bila je udata za Kecman Draga. Imali su šestoro djece; četiri kćerke i dva sina: Kecman Grozda, Doja, Draja, Mira, Mile i Sreto.
NIDŽE Markov, otišao je kao momak u Francusku, gde je živeo i radio.
JOŠIĆ (Jošo) Markov, rođen 1915.god. Imao je kćer Ljilju koja se odselila u Bihać, a ona ima sina Voja koji živi u Rumi sa svojom porodicom.
ILIJA Markov, poginuo je mlad, jer ga je ubio brat Jošić u međusobnoj svađi.
MILE (''Metre'') Petrov, ( rođen 1866 – 1912.) Oženjen sa Bursać Marom, od Bosanskog Petrovca. U braku su imali sedmoro djece i to: kćerke; Sava i Gospava (Gošica) i sinovi: Jovan, Milan, Ilija, Nikola i Đuro. Sava (Mileva) rođena je 1909. godine. Umrla 1965. Bila je udata za Dragišić Dmitra. U Braku su imali osmoro djece i to: Dragišić Cveta, Živko, Marija, Nevenka, Stoja, Drena, Ostoja i Nedeljko. Gospava (Gošica) Mileva rođena je u selu Smoljani 1912. god. Udala se za Marjanović Luku – Luca. U braku su imali troje djece i to: Marjanović Đorđe, Milan i Bosiljka .
JOVAN Milev, rođen je 1896. godine u Smoljani. Oženjen sa Pavom Marjanović. U braku su imali dva sina i tri kćeri i to: Raković Dmitra, Mara i Milka. Dmitra je rođena u Smoljani. Udala se u selo Krnja Jela za Miljević Dušana. Imaju petoro djece: Miljević Zdravko, Smilja, Roda, Milka i Milena. Mara je rođena 02.01.1927. u Smoljani. Udata u selo Rošovac za Ševu Draga. Živi u naselju Braće Jerković u Beogradu. Imaju troje djece: Ševo Zdravko, Dragica i Olgica. Milka je rođena u Smoljani. Udala se za Majstorović Boška u Ogumači. Imaju četvoro djece: Majstorović Milenko, Draja, Mara i Anđa. Jovanov sin Žarko, u II. Sv. ratu bio je u sastavu snaga SAD – kao komadant brigade u Africi, a drugi je poginuo u letu avionom
MILAN Milev (Metrev), rođen 1897. godine. Poginuo u Francuskoj 1936. godine. Bio je oženjen sa Marjanović Bojom (1898-1981). U braku su imali sedmoro djece i to: kćerke Milena i Draja, sinovi Bogdan (Bobo), Drago, Dane, Stanko i Stevo
ILIJA Milev (Metrev), rođen je u selu Smoljani 1899. godine. Oženjen je Stupar Dmitrom iz zaseoka Tavani. U braku su imali četvoro djece i to: kćerke; Raković Cveta i Gospava i sinovi: Dušan i Blažo.
NIKOLA Milev (Metrev), rođen je u selu Smoljani 1906. godine. Oženjen sa Mikom Latinović iz zaseoka Kapljun. U Braku su imali četvoro djece i to kćerke: Raković Jovanka, Bosa, Mira i sin Mile.
ĐURO Milev (Metrev), rođen je u selu Smoljani 1908. godine. Učesnik je narodno-oslobodilačkog rata od 1942. godine. Borac IV. Krajiške brigade. Bio je izuzetno hrabar i odvažan. U IV. neprijateljskoj ofanzivi oboleo je od tifusa, a umro je februara 1943. godine u svom selu. Slobodu nije dočekao, da se raduje zajedno sa svojom suprugom i mnogobrojnom djecom koju su imali u braku. Bio je oženjen sa Samardžija Bojom, iz sela Bukovača. U braku su imali šestoro djece i to kćerke: Raković Anđa, Đuja, Radojka, Smilja i sinovi: Vlado i Dušan.

BOGDAN (Bobo) Milanov RAKOVIĆ, rođen je 19.12.1923. godine u Smoljani.
Oženjen je sa Marjanović Milkom iz zaseoka Dolovi - selo Krnja Jela. Učesnik je narodnooslobodilačkog rata – pukovnik. Sada živi u Beogradu u naselju Rakovica. Tel. 011- 395-4300, 011-593-300. U braku ima dvoje djece: kćerku Dušanku i sina Milana.
Marta 2000. godine Bogdan (Bobo) je štampao knjigu: RODOSLOV tri porodice RAKOVIĆ od 1860 – 2000. godine.
Dušanka (Duška), rođena je 29.06.1951. godine u Valjevu. Udata za Zotović Stevana iz Beograda. Žive u Beogradu i imaju dvoje djece: Zotović Nikola i Ivana.
MILAN (Mića) Bogdanov, rođen je 14.08.1948. godine u Gornjem Milanovcu. Sada živi u Valjevu. Tel. 014-222-949. Oženjen sa Simić Ružom iz sela Bobova kod Valjeva, rođenom 04.06.1952. godine. Umrla 04.12.1990. godine. Posle njene smrti oženio se Gorbunov Ksenijom iz Valjeva. Iz prvog braka ima kćerku Anu. U drugom braku nema dece – druga žena mu je dovela sina Vanju, koji je krajem XX. vijeka bio student u Beogradu. Ana je rođena 01.03.1970. godine u Beogradu, gde i sada živi – opština Čukarica. Udata za Vukosavljević Predraga iz Beograda. Imaju kćerku: Vukosavljević Katarina.
STEVO Milanov, rođen je 1924. godine u Smoljani, gde je iste godine i umro.
DRAGO Milanov, rođen 1925. godine u Smoljani. Umro iste godine.
DANE Milanov, rođen je 1926. godine u selu Smoljana. Poginuo u NOR-u avgusta 1944. godine. Učesnik u ratu od 1942. godine. Bio je borac i puškomitraljezac u I. Krajiškoj brigadi. Izuzetno hrabar – baš onako kako je u to vreme mladosti odgovaralo. Bio je teško ranjen u borbi kod Travnika. Poginuo je na Mrđinoj Gredi iznad sela Smoljane, od četničkih izdajnika u cvetu svoje mladosti 1944. godine. Slobodu i oslobođenje svoje domovine, kojoj se tako radovao i veselio, nije dočekao, da radost podeli sa svojim najmilijima.
STANKO Milanov, rođen 1928. godine u selu Smoljana. Umro je 1997. godine . Živeo je u Rumi. Tel. 022-427-060. Bio je oženjen sa Zdelar Milicom sa Korduna. U tom braku je imao dva sina: Rada i Bogdana (Bocu). Pošto mu je žena umrla ponovo se oženio sa Mrkić Dankom iz sela Kolunića kod Bosanskog Petrovca. Sa drugom ženom nije imao djece
RADE Stankov, rođen 21.11.1951. godine. Umro je 10.01.1995. godine. Živeo je u Rumi. Tel. 022-423-547, 022-424-114. Bio je oženjen sa Milješić Ljubom od Bosanske Krupe. Imali su dvoje djece: kćerku Danijelu (Seku) i sina Sašu. Danijela (Seka) rođena je 19.03.1975. godine u Rumi. Udata za Vujadinović Radovana iz Rume. U braku imaju jedno dete: Vujadinović Vlada.
SAŠA Radev, rođen je 13.05.1973. godine u Rumi, gde i sada živi. Tel. 022-427-060, 022-474-114. Oženjen sa Mirjanom iz Kraljevaca kod Rume. Imaju kćer Jovanu.
BOGDAN (Boca) Stankov, rođen 04.03.1954. godine. Oženjen je sa Živojinom Konstantinović. Imaju jedno dete: Raković Stanko – Tića.
RAKOVIĆ Bogdanov (Bocin) STANKO - (TIĆA), rođen 19.03.1976. godine u Rumi. Završio srednju školu. Živi i radi u Rumi.
Draja (Milana - Mileva), rođena je u Smoljani 04.05.1935. godine. Umrla je 08.07.1983. godine. Bila je udata za Milinković Mitra iz Rume. U braku su imali dve kćerke: Milinković Danica i Milena.
Milena (Milana - Mileva), rođena je 1936. godine u selu Smoljani. Udata za Krajinović Čedu u selo Suvaja kod Bosanskog Petrovca. Sada žive u Rumi. U braku imaju dvoje djece: Krajinović Mira i Dragomir.
Gospava Ilije – Mileva (Metreva), rođena je u Smoljani. Bila je udata u Belom Manastiru gde i sada živi. Ima dve kćerke; Raković Blaženka i Raković Marija.
Cveta Ilije - Mileva (Metreva), rođena je u selu Smoljani. Živi u Belom Manastiru. Udata za Jeličić Momčila iz Smoljane. Imaju dvoje dece – Jeličići.
DUŠAN Ilije (Mileva), rođen je 1933. godine u Smoljani. Sada živi u Belom Manastiru. Imaju dva sina: Raković STEVAN i GORAN.
BLAŽO Ilije – Mileva, rođen u Smoljani. Živi u Belom Manastiru. Tel-054-771-861, 031-701-861. Ima dvoje djece: Suzana i JADRANKO. (054-771-861).

MILE Nikole Mileva (Metreva), rođen je 1940. godine u Smoljani. Sada živi u Derventi, kao izbeglica. Tel. 053-334-282. Oženjen je Branković Miljom, rođena 1939. godine. Imaju dvoje djece: Raković DRAGAN i ZDRAVKO.
Jovanka Nikole – Mileva (Metreva)- Raković, rođena 1923. godine u selu Smoljani. Sada živi u Banatskom Velikom Selu. Udata je za Grbić Milu ispod Matjevače – Smoljana, rođen 1921. godine. Umro 1993. godine. U braku su imali dvoje djece i to: Grbić Žarko i Gordana.
Bosiljka (Bosa) Nikolina, rođena 1937. godine u selu Smoljana. Sada živi u Banatskom Velikom Selu. Udata za Mirković Draga, rođenog 1938. godine u selu Belajski Vaganac. U braku imaju jedno dete: Mirković Zorica.
Mira Nikolina, rođena 1948. godine u Novoj Pazovi. Udata za Ševu Nina, iz sela Tiškovac – opština Grahovo. Umro u Nakovu 1998. godine, gde mu porodica i sada živi. U braku imaju dvoje djece: Ševa Milena i Dragoslava.
DUŠAN Đura – Mileva (Metreva), rođen je 1938. godine u selu Smoljana . Iste godine je i umro.
VLADO Đura – Mileva (Metreva) živi u Rumi. Tel. 022-429-600, 022-479-600, 022-425-907. Rođen je 1940. godine u selu Smoljana. Oženjen sa Mrđa Đujom, rođena 1941. godine. U braku imaju dvoje djece: Raković Dušan i Đuro.
DUŠAN Vlada Đurova, rođen 1960. godine u selu Smoljani. Živi u Rumi. Tel. 022-428-252, 022-425-907, 022-431-598. Oženjen sa Zlatom Vereš. Imaju dvoje djece: Raković Vlado i Goran.
VLADO Dušana –Vladova, rođen 1985. godine. Krajem XX. veka – učenik.
GORAN Dušana Vladova – učenik. Rođen 1988. g. Živi sa roditeljima u Rumi.
ĐURO Vlada Đurova, rođen je 1963. godine u selu Smoljani. Oženjen je Zec Milojkom. Nemaju dece. Žive u Rumi. Tel. 022-475-162.
Anđa Đura Mileva (Metreva), rođena je 1933. godine u Smoljani. Sada živi u Engleskoj. Udata za Nestorović Aleksu iz Loznice. U braku nisu imali djece.
Đuja Đura Mileva (Metreva) RAKOVIĆ, rođena je 1935. godine u Smoljani. Udala se za RAKOVIĆ DRAGANA, rođen 1937. godine u selu Krnja Jela. U braku imaju dvoje djece: Raković Đuro i Raković Mirko.
ĐURO DRAGANA i ĐUJE RAKOVIĆ, rođen je 1965. godine u selu Krnja Jela. Oženjen sa Kristinom iz Banja Luke. Imaju dvoje djece:Raković Kristina i Tamara. Kristina Đura Draganova, rođena 1984. godine u Banja Luci – učenica
Tamara Đura Draganova rođena je 1996. godine u Banja Luci.
MIRKO DRAGANA i ĐUJE RAKOVIĆ, rođen 1967. godine u selu Krnja Jela. Od 1998. godine živi u KANADI.
Radojka Đura Mileva (Metreva), rođena je 1943. godine u selu Smoljani. Udata za Erceg Dana, rođenog 1937. godine u Krnjevuši kod Bosanskog Petrovca, gdje i sada žive. U braku imaju dvoje djece: Erceg Novak i Mile.
Smilja Đura Mileva (Metreva), rođena je 1941. godine u selu Smoljani, gde i sada živi. Udata za Vukobrat Dušana. Imaju dvoje djece: Vukobrat Boško i Vlado.

GAJO RAKOVIĆ, bio je sedmi Gavrilov sin – dete iz drugog braka. Imao je sinove: Iliju, Jova i Jefta (Njetu).
ILIJA Gajov – zvani ''MAZAN'', bio je oženjen Vidom Kecman (kćerkom Lukice Kecmana). U braku su imali: Luku – zvanog ''Luče,'' Sakotu – zvanog Sako'' i kćer Ilinku. Ilinka je bila udata za Brkljač Pavla, ali je mlada umrla i nije imala djece.
LUKA (Luče) Ilijin, sa prvom ženom Janjom nije imao djece, dok je sa drugom Bojom imao sina VICA, koji takođe nema svog potomstva.
SAKOTA (Sako) Ilijin, doselio se u zaseok Čatrnja, zajedno sa Lukom (Lučetom) i Stojanom (Stojančićem), gde su se i nastanili. Sako je sa prvom ženom Đujom – rođenom Marjanović, imao četvoro djece i to: Ilinku, Đuju, Bogdana i još jedno, dok je sa drugom ženom Mikom – rođenom Šerbula – imao: Iliju, Ostoju, Stola, Draga, Mića, Đurađa, Savu, Milku i Mariju.
BOGDAN, SAVA, Đuja, Milka i još neka Sakova djeca su mlada pomrla. Marija je rođena 1922. godine. Kasnije se udala za Grbić Dušana i ima: Draška i Ljubinku (Grbić). Ljubinka Grbić udata je za Borivoja Atanackovića i ima: Vanju. Draško Grbić oženjen je Branislavom Boričić iz Crne Gore. Imaju Nikolu i Nevenu.
OSTOJA Sakotin (Sakov), rođen je 1925. godine u Smoljani. Živeo je u Inđiji. Sada živi u Beogradu. Ulica Božidara Adžije 17. Tel. 011-616-867. Sa prvom ženom Marom Radulović ima sina Boška, a sa drugom Persom iz Tetova ima kćer Nadu, koja živi u Americi.
BOŠKO Ostojin sa suprugom Radojkom ima sina SLOBODANA i kćer Nadu.
DRAGO Sakotin ( Sakov), sa Radojkom – rođenom Grbić, živi u Inđiji. 022-555-348. Ima sinove: Mirka i Marinka, kao i kćer Đinu.
MIRKO (Dragov), sa Dragicom – rođenom Skakavac ima: DRAGANA i Mariju.
MARINKO Dragov, sa Jasminom Kening živi u Inđiji. Tel: 022-51-759, 022-565-318, 022-54-102, 022-51-759, 022-555-759. Imaju: NEBOJŠU i NEMANJU.
ĐURAĐ Sakotin (Sakov), rođen je u Smoljani. Sa suprugom Milankom (Biščić) iz Mačve, živi u Inđiji. Ul. Karađorđeva 41. Tel. (022)553-276, 022-621-222, 063-7-198-287. Zaposlen je u ''Elektrovojvodini'' Novi Sad. Imaju sina Aleksandra i kćer Aleksandru, koja je udata za Stevanović Vladislava i ima sina Davida, koji je oženjen Crnogorkom, a žive u Americi.
ALEKSANDAR Đurađev, je oženjen sa Giganom Đurić. Žive u Inđiji.
JEFTO (Njeta – Gajov, imao je kćeri: Stanicu, Maricu, Savicu i Vasiliju. – Stanica je udata za Lipić Trivuna iz Srnetice. Imaju sinove: Đurađa i Nikolu. - Marica je udata za Lakića iz Šljivara kod Bosanskog Petrovca. Imaju sina Sava, koji je živeo u Bosanskom Petrovcu.
- Savica je živela sa Mrđa Dakom. Imaju: Dragicu, Pera, Sima i još jednog – koji je poginuo u I. Svetskom ratu.
- Vasilija je živela sa Grbić Jovom, koji je poginuo u II. Svetskom ratu – ubili ga Nemci kod ''Korita''. Imala je sinove: Miloša i Svetka, koji su poginuli u II. Svetskom ratu, te kćeri: Joku, Savu i Olgu. - Sava je udata u Rašnovac, a Olga u Kapljuvu.
- Joka ima: Dušana, Svetka, Stanu, Milevu i Dragicu.
- Stana je udata za Milana Grbića, a imaju Jovicu.
- Dragica je udata za Đumić Iliju, a Mileva za GOJKA RAKOVIĆA. (Gojko potiče od Grbića - odnosno od RAKOVIĆA po ženskoj liniji).
Pero Mrđa (Dakov i Savičin – rođ. RAKOVIĆ) imao je sinove: Đorđa i Dušana.
Dušan Perov – Mrđa, kasnije se oženio STEVANIJOM RAKOVIĆ, čime se ponovo ponavlja bračna veza među RAKOVIĆIMA, ali po ženskoj liniji.

R A K O V I Ć I
SA GRMEČA I MAJEVICE
________________________



JOVO (Joveta) Gajov RAKOVIĆ, doselio se u Smoljanu -- zaseok Čatrnja. Imao je sinove: Milivoja (Milana – Mila), Rada (Gagu), Davida i Stojana, kao i kćerke: Mariju i Martu.
Marija Jovova (Jovetina), bila je udata za Stupar Lazara, a imaju: Dragoljuba, Vica, Žarka, Luku, Mića, Doju, Stoju i još dvoje djece.
Marta Jovova (Jovetina), udata je za Marjanović Marka i imaju: Mila, Stola, Kostu i još jednog, kao i kćeri: Boju, Joku i još dve kćeri.
MILAN (Mile) – Milivojs - Jovov (Jovetin), sa suprugom Mikunom imao je sinove: Stojana i Dušana (Duška).
STOJAN Milev, rođen je u Smoljani. Živeo je i umro u Inđiji. Tel. 022-53-600. Kasnije oženjen sa ženom Danicom, u braku nije imao djece.
DUŠAN (Duško) Milev, živeo je i umro u Smoljani – zaseok Krnja Jela. Tel. u Derventi 053-832-423. Oženjen je Mrđa Đujom sa kojom je imao: Milana (Mila), Davida, Gojka, Milku, Anđu i Radojku.
MILAN Dušanov, rođen je u Smoljani, a umro u Rumi. Imao je sinove: Milovana i Zorana.
MILOVAN Milana Dušanova, rođen je u Travniku. Sada živi u Subotici, Ul. Šenoina broj 24. Tel. (024)-33-020, 024-36-234, 024-555-927. Ima sinove: NEBOJŠU i SRĐANA. Žive u Subotici.
ZORAN Milana Dušanova, rođen je u Travniku. Sa majkom Delom, živi u Rumi, Ulica Petra Kočića 2. Tel. (022) 424-435. Ima sinove: ZDRAVKA, MILANA i MILOVANA. Žive u Rumi.
DAVID Dušanov (Duškov), živeo je u Smoljani. Sada živi u Derventi. Tel. 053-832-423. Ima sina Milana.
MILAN Davidov, rođen je u Smoljani. Ime je dobio po stricu. Sada živi kao izbeglica u Derventi. Tel. 053-832-423.
GOJKO Dušanov, ima samo žensku djecu.
RADE (Gaga) i STOJAN Jovov (Jovetin) nemaju svojih potomaka.
DAVID Jovov (Jovetin) RAKOVIĆ, imao je kćer DANKU RAKOVIĆ, koja se kasnije udala za SVETOMIRA – SVETA (Leleta) RAKOVIĆA rođenim 1919. godine - sina STOJANA (Pištića) RAKOVIĆA, gdje je nastala prva bračna veza sa RAKOVIĆIMA, po liniji prve Gavrilove žene. Imali su, pored ostalih, i sina Dragana.
DRAGAN Svetov (Leletov) i Dankin RAKOVIĆ, rođen je 1937. godine. Kasnije se oženio Đujom (Durovom), te je tako nastala i druga bračna veza među RAKOVIĆIMA, a preko ĐUJE RAKOVIĆ.
Svi Rakovići koji sada žive u Derventi su prebjegli iz Bosanskog Petrovca, odnosno Smoljane za vreme poslednjeg rata 1991 – 1995. godine.
Slave SVETOG J O V A N A - (JOVAN - DAN).

ŽIVOT SELJAKA U BOSNI ZA VREME
TURSKE I AUSTRO-UGARSKE OKUPACIJE



Položaj seljaka u Bosni i Hercegovini najbolje se može videti u ocenama Petra Kočića, kasnije izraženim u njegovim djelima.
U satiri ''Jazavac pred sudom'' vjerno je prikazan položaj seljaka pod Austro-ugarskom okupacijom, a u isto vrijeme izražen revolt seljaka protiv tuđinske okupacije, njegovog terora i seljačke eksploatacije.
U romanu ''Kroz mećavu'' Petar Kočić slikovito prikazuje veoma teško materijalno stanje i uslove življenja Bosanskog seljaka, pa kaže:
''Već se poče smračavati, a oni ne mogaše ni krave prodati. Niko ih čestito i ne pogleda, a kamoli da ih upita za cijenu. Niko ni da se našali.
Starcu Vuju se to nešto grdno ražali i ljuto ga zaboli i da je imao suza grdno bi i bolno zaplakao. Ali onako ispaćen i satrven dugim jadom i čemerom, samo suvo uzdahnu i krenu sa trga, vodeći pogruženo na privezi steonu kravicu.
Za kravom se diže i pođe dijete – nije mu moglo biti više od dvanajest godina – držeći čvrsto u promrzlim ručicama ljeskovu motčicu.
Kad u Dobrinjskom polju skrenuše s glavnog puta prema selu, Vujo se sav tresao i cvokotao zubima od oštre studeni koja ga obuzimaše sa sviju strana i snažno prodiraše do srži u kostima. Relja (Maslarić) skide šal, otrese snijeg sa njega i omota ga čvrsto malom Vuji oko glave i ušiju.''
Vujo bijaše sinovac starog Relje, a imaše sina Relju i unuka Vuja.
O načinu njihovog življenja na selu, u istom romanu, Kočić piše:
''I Jablana (vola) jutros među silnim mrcinama nađoše mrtva u toru. Pođe šapat od usta do usta, a iz polja od torova razlijegalo se drhtavo jadikovanje malog Đoka za svojim Jabom.
I sva se čeljad zaplakaše, zajaukaše i Relji se grdno ražali, ali se steže, namrači pa samo suvo uzdahnu i zanoseći se kao malo u stranu viknu:
Ne plačite, ne jadikujte, djeco moja!
Plačom i jaukom ne ožali se pogibija snage moje i ljepote moje!
Pjesmu, pjesmu djeco!... Jovane, Milane, Vido, Jagodo – djeco moja!
Ne plačite, ne jadikujte, već se zagrlite i zapjevajte onu pjesmu od tuge goleme...
Onu veliku pjesmu od koje procmili i drvo i kamen, a kamoli srce u čovjeku. Tu pjesmu, tu veliku pjesmu zapjevajte i ožalite pogibiju snage moje i ljepote moje!
A toga dana i malom Đoku prepuče srce za svojim bakom Jabom.
I prva se nosila krenuše iz Reljine kuće.
Blentavi Šele obukao na se čitavu novu odjeću pokojnog Markana, brata Reljinog, pa skače pomamno i bučno mumla da uši zagluhnu.
A Krstan, obučen u stajaće ruvo Luke, sinovca Reljina, sjeo na jedan kamen, podlimio se, pa sam za se krupno, duboko govori kao da mu glas dolazi iz mračnih dubina.''

Kada gledamo Kočićeve pomenute likove iz romana ''Kroz mećavu'' za koje ne znamo dali su stvarni ili izmišljeni, interesantno je ovde napomenuti da mnogi ovi likovi upravo asociraju na likove doseljenih RAKOVIĆA u Opštini Smoljana, koji su se naselili negde krajem devetnajestog i početkom dvadesetog vijeka.
Svi ti pomenuti i nabrojani likovi – mogli bi se upravo odnositi na njihove pretke (očeve i dedove iz bratstva RAKOVIĆI – iseljeni iz Kuča, nakon DRUGE POHARE Kuča od strane Turaka).
Moguće je da je Kočić za likove u svojim djelima uzeo već njemu poznate osobe kao što su bili: Jovan, Milan, Vida, Luka, Krstan, Markan, David i drugi RAKOVIĆI, koji su tada stvarno postojali i tu živeli, te da su se na Grmeč, Krnju Jelu, Smoljanu, Sanski Most i druga mesta mogli doseliti upravo sa Zmijanja, gde je živeo i Petar Kočić.
Jovan Erdeljanović u svojim istraživanjima u knjizi Stara Crna Gora, pominje nekog RAKA od kojeg je nastalo bratstvo Rajkovići.
Imajući u vidu ondašnje prilike i vladavinu Turaka u tom vremenu, kao i uslove življenja u tim krajevima, ne bi se mogla sasvim isključiti mogućnost da je taj RAKO odatle iselio, te kako sam već napred napomenuo mogao je imati i brata Rajka od kojeg potiču Rajkovići, što je i logičnije, a da se taj RAKO pod pritiskom Turskih vlasti ili iz nekog drugog razloga mogao iseliti preko Dalmacije i Like, upravo u Bosnu na Zmijanje.
Možda je sa sobom odveo i neke svoje srodnike, Rajkove potomke, koji su dolaskom u ove krajeve promenili naziv mesta tj. jedan deo starog Zmijanja prozvali su Rajkovići, što opisuje i Petar Kočić u svojim djelima.
Od tog novodoseljenog RAKA, ili pak nekog od njegovih potomaka ovde na Zmijanju moglo je nastati bratstvo RAKOVIĆI.
Predpostavlja se takođe, ali nije pouzdano utvrđeno, da su ovi RAKOVIĆI mogli nastati i od Raka Kočića sa Zmijanja, kojeg Petar Kočić takođe pominje u jednom od svojih djela.
U liku Milića, Petar Kočić navodi da su sela od Čađavice pod Crnom Gorom do Bistrice pod Kozarom bila uza Zmijanje i da su imala svoju zemlju pa su im pootimali Turci.
Novo Zmijanje prostire se od Kadine Vode do Čađavice, pa je i selo Ratkovići pripadalo Zmijanju. Tu pominje i nekog Teodora (Tele Bosančić) koji je navodno živeo 130 godina i kako tvrdi da su stalno ratovali sa Turcima.
Ratkovićani su se borili sa Kaurima sve do Senja, Zadra, Šibenika i Drniša, a mnogo puta su silazili i u Ravne Kotare. Slave SVETOG J O V A N A.
I kada se Crni Đorđe digo na Turke, Ratkovo je tada popaljeno i porobljeno a mnogo svijeta isječeno.
Mnogi su se tada i poturčili.
Sobzirom da na ovom prostoru oko Dervente i njene okoline postoji jedno bratstvo RAKOVIĆA poturčenjaka, mogao se neki od ovih Rakovića i poturčiti, kako bi mogao opstati i spasiti svoju porodicu, imajući u vidu ondašnje prilike i režim koji je vladao u tim krajevima.

MIGRACIONA KRETANJA IZ SMOLJANE
OD POČETKA DO 1985. GODINE


Pošto je po ugovoru svih velevlasti na Berlinskom sastanku 1878. godine, Bosna i Hercegovina pala u dio Austro-ugarskoj, trebalo je da ona riješi agrarno pitanje, ali to nije učinila i to pitanje nije riješeno.
Dana 21. aprila 1878. godine potpisan je sporazum između Austro-ugarske i Turske, kojim je ukinut privremeni karakter Austro-ugarske okupacije i ona prelazi u zaposedanje Bosni i Hercegovini na neodređeno vrijeme. Time je Bosna i Hercegovina uključena u carsko područje monarhije i tada počinje razvoj kapitalizma u B i H.
U drvnoj industriji i u šumskim radovima prvi put su se počeli zapošljavati kmetovi bez-zemljaši i poluproleterijalizovani seljaci iz Smoljane i okolnih sela. Radili su uglavnom kao fizička radna snaga, dok je stručni kadar dovođen uglavnom iz inostranstva i činio je oko 68% ukupno angažovane radne snage u Štanbajnsovom preduzeću ili izgradnji železničkih pruga. Glavni službenici bili su iz Austro-ugarske.
Prva migraciona kretanja naroda sa ovih prostora počela su još u dalekoj prošlosti. Prvi početci velikih migracija bili su: Turska osvajanja, Turska vladavina, Austro-ugarski ratovi, ratovi naših naroda za oslobođenje i poslije narodno-oslobodilačke borbe i socijalističke revolucije.
Najveće migracije bile su zbog teških ekonomskih uslova života. Narodi su napuštali neplodnu zemlju i odlazili u druge krajeve. Zbog toga su vjekovima tekle migracije iz planinskih krajeva Dinarskog sistema, ka plodnim krajevima, kao što su: Sjeverna Bosna, Šumadija, Banat, Bačka, Srem, Slavonija, Baranja i dr.
Migraciona kretanja su bila i prema gradovima i mjestima gdje je bila razvijena industrija i druge privredne djelatnosti, gdje su se ljudi zapošljavali i bolje zarađivali. To pokazuju primeri radnika u rudnicima u Jugoslaviji, u kojima je bilo zaposlenih radnika iz svih krajeva naše zemlje – bivše Jugoslavije.
Zbog viška radne snage u selu, koja se u prvim godinama nije mogla zaposliti u Štajnbajnzovom preduzeću i slabih zarada, ljudi iz Smoljane su morali ići na rad u strane zemlje.
Prvi radnici koji su išli u strane zemlje, zabelježeni su još 1905. godine. Najviše se išlo u Ameriku. Od 1905. godine do kraja I. svjetkog rata na radu u Americi su bili: RAKOVIĆ Luka, Sako, Jovan, Stevo, Đurađ, Kojo, Pero i Mile.
Od 1925. do 1940. godine iz Smoljane su otišli na rad u Francusku: RAKOVIĆ Milan, Jošo, Ilija, Nidže, Dušan, Vučen, Luka, Sako, Codan, Rajkan, Dako i Sava, dok je Mile u to vrijeme već radio u Francuskoj.

Iseljavanje stanovništva iz Smoljane i Bosansko-Petrovačkog kraja bilo je zbog toga što je bio veliki priraštaj stanovništva.
Poljoprivreda je mogla obezbediti svega 30 – 35% sredstava za život.
U ovom kraju nije bilo nikakve industrije, a radnici u šumarstvu su slabo zarađivali. To je uticalo da radnici iz Smoljane, a i drugih naših krajeva idu na rad u Ameriku, Francusku, a kasnije i u druge strane zemlje, te da tamo i ostanu.
Pored toga javlja se i migracija stanovništva u gradove i sela Jugoslavije, pa i druge strane zemlje.
Tako su iz Smoljane odselili:
Raković B. Dušan sa 4 člana porodice u Bosanski Petrovac, Mira i Veso u Bihać, Sveto (2 člana) u Bihać, Raković S. Savka (3 člana) u Bihać, Raković J. Ljilja (1 čl.) u Bihać.
Od 1900 do 1986. godine iselili su se iz Smoljane u Beograd: Raković M. Boško (sa 6 članova), Raković S. Ostoja (3 člana), O. Bogdan (4 člana), K. Slavko (4 člana), M. Pero (3 člana), D. Dragica (4 člana), Jovan (2 člana), Raković M. Boja u Rumu, M. Stanko, S. Rade, S. Bobo, Lj. Vojo, V. Dule i D. Mile – takođe u Rumu. / Boja sa 3 člana, Stanko 2, Rade 4, Bobo 3, Vojo 4, Dule 3 i Mile sa 7 članova.
Raković S. Rajkan sa 4 člana u Novu Pazovu, R. Mićo sa 3 člana – takođe u Novu Pazovu.
U Inđiju su se odselili: Raković S. Drago sa 6 članova, D. Mirko sa 3, S.Đurađ sa 4, M. Stojan sa 2 člana porodice.
Raković – Grbić Jovanka odseljena je u Banatsko Veliko Selo (4 člana),
U Novi Sad su se odselili: Raković Savka sa 3 člana, V. Ostoja (4 člana) i O. Dušan (4 člana).
U Čelarevo su odselili: Raković S. Rade (5 članova), R. Mićo (4 člana), R. Pero (3 člana) i S. Gojko (4 člana)
Raković J. Mara i Raković Vid (po 3 člana) odselili su se u Elemir kod Zrenjanina.
Raković V. Mirko (3 člana) i Ostoja (4 člana) u Zrenjanin.
Godine 1905. otišli su na rad u Ameriku i tamo ostali: Jovan, Stevo, Kojo, Pero, i Mile, a za vreme stare Jugoslavije u Francusku, gde su i ostali: Raković P. Sava i Raković Milan.
U poslednjem ratu krajem XX. vijeka iz Smoljane i Bosanskog Petrovca proterani su i svi ostali Rakovići koji su tu živeli, tako da danas u tim Opštinama nema Rakovića.

AKTIVNOSTI SMOLJANSKIH RAKOVIĆA
U TOKU NOR-a 1941 – 1945. GODINE


U Opštini Smoljana kod Bosanskog Petrovca (selo Krnja Jela) u zaseocima Okruglica, Čatrnja i Dolovi, živi jedno bratstvo RAKOVIĆA za koje se veruje, a nije utvrđeno, da su potekli iz iste kuće. Ne zna se odakle potiču jer su tu odavno, a postoji verovatnoća da su poreklom sa Zmijanja. Neki od njih tvrde da potiču iz Crne Gore.
Od ovih RAKOVIĆA bili su članovi Odbora za pripremu knjige: - Narod ratne opštine Smoljana u ratu i revoluciji - i to: Jovan, Ostoja, Bogdan i Dušan RAKOVIĆ.
Poslije savetovanja u Lastvama, 10. januara 1942. godine u Smoljani je osnovana ćelija KPJ. Nešto kasnije u ovu organizaciju su primljeni pored ostalih i Andrija Raković, Vid Raković i Ostoja Raković.
Partijska organizacija u Krnjoj Jeli, formirana je avgusta 1942. godine, gdje je za njenog člana primljena i Savka Raković.
Ostoja Raković – Oste – je od kraja 1944. godine bio član Opštinskog komiteta KPJ za Opštinu Smoljana.
Pod okriljem okupatora četnici su pravili zasjede da ubiju ili uhvate žive, sreske i opštinske rukovodioce. Iz jedne zasjede na Mrđinoj gredi, poviše Smoljane, misleći da je neko od opštinskih ili sreskih rukovodilaca, četnici su ubili partizana Danu Rakovića.
Zahvaljujući aktivnosti omladine politički su aktivirane i žene. U tome su, ne malu ulogu odigrale aktivistkinje AFŽ-a, u čemu se pored ostalih isticala i Anđa Raković.
Aktivista Ostoja Raković je aktivno učestvovao i u pripremama za izbore.
U Krnjoj Jeli, u kući Jovana Rakovića često su održavani sastanci SKOJ i USAOJ-a. Pošto se broj angažovanih omladinaca ubrzo uvećao i zbog otežanog sazivanja sastanaka, krajem novembra 1941. godine održani su posebni sastanci u Smoljani i Krnjoj Jeli. Na sastancima su formirani aktivi SKOJ-a u oba sela. Tada je za sekretara u Krnjoj Jeli izabran Jovan Raković.
Kroz organizaciju SKOJ-a tokom 1941 – 1943. godine primljeni su u članstvo pored ostalih i Ostoja Raković – Oste, Marija Raković, Dane Raković i drugi.
Članovi organizacije SKOJ-a u Krnjoj Jeli pored Jovana, u toku rata, bili su i: Ćoka Raković, Anđa Raković, Mara Raković, Savčica Raković – dok su Jovan i Oste Raković pored ostalih bili sekretari SKOJ-a u ovom mestu.
Jovan Raković, Ostoja Raković, Oste, Anđa Raković, i drugi su bili veoma zaslužni entuzijasti za masovan i organizovan rad, za savlađivanje početnih teškoća u prvim danima ustanka, dok je Anđa Raković imala posebne zasluge za emancipovanje ženske omladine i njeno angažovanje u raznim oblicima borbe protiv okupatora i izdajnika.
Svim aktivnostima mladih rukovodio je Opštinski komitet SKOJ-a, koji je formiran početkom 1942. godine, a u čijem sastavu je bio i Jovan Raković kao član komiteta, dok je Ostoja Raković – Oste, pored ostalih, u toku rata bio na dužnosti sekretara.
Neposredno nakon formiranja Opštinskog komiteta SKOJ-a, formiran je i Opštinski odbor NOSOBIH-a u čiji sastav je ušao i Jovan Raković, koji je kasnije bio član Sreskog komiteta NOSOBIH-a - (USAOJ-a). Neposredno poslije četvrte neprijateljske ofanzive trebalo je ponovo izvršiti konstituisanje organizacija SKOJ-a i USAOJ-a po selima i u okviru Petrovačke opštine. Već u maju mesecu je došlo do konsolidacije rada omladinske organizacije. U naporima na obnovi rada omladinskih organizacija, pored ostalih, umnogome se istakao i Ostoja Raković.

Na prvoj konferenciji žena u Smoljani, održanoj 15. marta 1942. godine, gdje su se masovno odazvale žene i omladinke, izabrano je 13 žena u odbor sela Smoljane gdje je bila i Anđa Raković. Krajem 1942. godine AFŽ Smoljanske opštine je bio najmasovniji u srezu. Sprovedeno je takmičenje u davanju dobrovoljnih priloga za NOV, pa je ratna opština Smoljana, zahvaljujući masovnom zalaganju žena, pobijedila u takmičenju. Prikupljena je velika količina raznih priloga. Na kraju konferencije zavladalo je opšte oduševljenje. Jedna od žena je doviknula da povrh onoga što je već dala daje i ''kokoš.'' Druga joj je odgovorila da daje pijetla kako bi se koka oženila. Ovakvi trenuci bili su veoma uzbudljivi, prijatni i za trenutak odvlačili prisutne od svakodnevnih briga. Na kraju svakog skupa orile su se partizanske pjesme.
Za pozitivan tok situacije i poslije dolaska Italijana u opštini Smoljana veliku zaslugu ima omladinska organizacija koja je u to vrijeme bila čvrsto organizovana i masovna. Među njima je bilo onih koji su se svojim revolucionarnim raspoloženjem i radom posebno isticali i davali ton radu omladine kao što su bili Jovan i Andrija Raković, koji su primljeni u članstvo odmah pri formiranju prve partijske organizacije u Smoljani januara mjeseca 1941. godine.
Nije proteklo mnogo vremena, a topovi su počeli gađati širi prostor Smoljane, Ogumače, Mline i Krnje Jele. Oko stotinu ljudi tih dana bilo je na okupu spremno da se bori. Među njima su bili Boško Raković, Dušan Raković i drugi.
Boško Raković je učestvovao u Rašnovačko-Smoljanskom vodu – Petog gerilskog odreda. Zadatak boraca iz ove jedinice bio je da brane selo Smoljanu i Krnju Jelu od upada ustaša.
Štab Prvog bataljona ''Sloboda'' odlučio je da Smoljanski vod preformira u partizanski odred u čije redove su pored ostalih ušli Dušan i Boško Raković.
Smoljanski omladinski vod formiran je u drugoj polovini oktobra 1941. godine u Smoljanskoj školi. U njegov sastav je pored velikog broja dobrovoljaca ušao i Raković Milana Bogdan.
Poslije prve uspješne borbe sa Njemcima u Čelincu je 25. marta 1942. godine formiran Krajiški proleterski bataljon u čiji sastav je ušla i Grmečka proleterska četa, u kojoj su se nalazili mnogi borci iz ratne opštine Smoljana, a među njima i Raković Stevana Dušan.
Nije moguće registrovati sve zbjegove u kojima je bio narod sela Smoljane, Krnje Jele, Kapljuva i Janjila u toku rata, jer su oni bili u velikoj mjeri disperzirani i locirani na inicijativu pojedinih domaćinstava. U nekima je bilo više naroda i oni su se duže koristili kao naprimer onaj kod RAKOVIĆA POLJANE, u Krnjoj Jeli.
Sredinom jula 1944. godine na Grmeču je formirana omladinska radna brigada za žetvu gdje se okupilo oko 400 djevojaka i mladića, a za komesara izabran je Ostoja V. Raković iz Smoljane.
U četvrtoj neprijateljskoj ofanzivi, gdje je neprijatelj u četiri kolone izbio na teritotiju opštine Smoljana, Njemci su strijeljali: Raković Stevana, Raković Stojana, Raković Koju, kao i mnoge izbjeglice iz Smoljanske opštine.
Jovan Raković je bio jedan od članova Sreskog i Opštinskog komiteta SKOJ-a, koji je predvodio veliku grupu omladine iz Smoljane.
Smoljanska opština imala je veliki broj poginulih i žrtava fašističkog terora. Među poginulima su, pored već nabrojanih i Raković Stevana Dušan i Boško, koji su u borce otišli kao proleteri iz prve Petrovačke čete. Bogdan se borio sa svojom brigadom ne samo u mestima opštine Smoljana, već i u mnogim mestima oko Travnika i Zenice, te širom Bosne i Hercegovine.

SPISAK PREŽIVELIH BORACA OPŠTINE SMOLJANA
IZ BRATSTVA RAKOVIĆ



Raković Milana Bogdan, rođen 1923. godine u selu Smoljana. Učesnik u NOB od 1941. godine, u ratu – pomoćnik komesara bataljona – pukovnik.
Raković Vida Jovan, rođen 1923. godine u selu Smoljana. Učesnik NOB-e od 1941. godine, u ratu – komesar bataljona – pukovnik, nosilac ''partizanske spomenice 1941.''
Raković Sake Ostoja, rođen 1925. godine u selu Smoljana. Učesnik NOB-e od 1942. godine, - u ratu omladinski rukovodilac – kapetan I. klase.
Raković Dušana Mile, rođen 1927. godine u selu Smoljana. Učesnik u NOB-i od 1943. godine, - u ratu komandir voda – poručnik.
Raković Steve Mile, rođen 1928. godine u selu Krnja Jela. Učesnik u NOB-i od 1942. godine, - u ratu komandir voda – major.
Raković Stojana Sveto, rođen 1919. godine u Krnjoj Jeli. Učesnik u NOB-i od 1942. godine, - u ratu komandir voda, - vodnik.
Raković Vida Anđa, rođena 1921. godine u Smoljani - Učesnik u NOB-i od 1941. godine, - u ratu referent saniteta, bataljona, - kapetan.


PREŽIVELI UČESNICI NARODNOOSLOBODILAČKE BORBE –
ORGANIZATORI I NOSIOCI BORBE ZA NOVE DRUŠTVENE ODNOSE
I AKCIJE ZA POTREBE FRONTA



Raković Stojana Smiljana, rođena 1926. godine u selu Krnja Jela. Aktivno i organizovano je radila, kao omladinka, od 1943. godine, od kada je i član SKOJ-a.
Raković Stojana Đuja, rođena 1923. godine u selu Krnja Jela. Organizovano i aktivno je radila u omladini od 1942. godine, - član SKOJ-a od 1943. godine.
Raković Save Savka, rođena 1928. godine u selu Krnja Jela, aktivno i organizovano je radila u omladini od 1942. godine, - član SKOJ-a od 1943. godine, član KPJ od 1944. godine.
Raković Milana Stanko, rođen 1928. godine u selu Smoljana, aktivno i organizovano je radio u omladini od 1942. godine, - član SKOJ-a je od 1943. godine.
Raković Đure Vid, rođen 1894. godine u selu Smoljana, - od 1941. godine radio je u narodnim vlastima kao odbornik u MNOO-u i odboru narodnog fronta.
Raković Mile Nikola, rođen 1907. godine u selu Smoljana. Od 1942. godine radio je na izradi bolnica, magacina i drugim akcijama za potrebe NOP-a, pod rukovodstvom MNOO-a.
Raković Koje Dane, rođen 1927. godine u selu Smoljana. Aktivno i organizovano je radio u omladini od 1943. godine.
Raković Vučena Milka, rođena 1925. godine u selu Smoljana. Aktivno i organizovano je radila u omladini od 1943. godine.
Raković Marija, iz Smoljane, aktivno i organizovano radila od 1943. godine.
Raković Savčica, iz Krnje Jele, - aktivno i organizovano je radila od 1943. godine
Raković Sake Drago, rođen 1928. godine u Smoljani. Za NOP radio od 1943.god.
Raković Sake Marija, rođena 1922. godine u Smoljani, - član SKOJ-a od 1942. godine, od kada je aktivno radila za NOP.
Raković Stevana Rade, rođen 1915. godine u Krnjoj Jeli, - Srbin – šumski radnik. Proveo je u zarobljeništvu od 1941 – 1945. godine.